Spiraal
In augustus 2019 had ik een spiraal laten zetten, de pil gaf mij geen goed gevoel meer en na mij eerste fiasco met een spiraal (wellicht deel ik dat later nog) wilde ik het nog wel een keer proberen. In ieder geval tot manlief een knip kreeg, want zwanger worden na mijn tweede bevalling wilde ik absoluut niet meer. Dit keer liet ik de spiraal bij de gynaecoloog zetten. Hij gaf mij een vertrouwd gevoel en het zetten was zo gedaan. Geen klachten ook daarna. Af en toe leek ik hem wel te voelen tijdens het sporten of zwaar tillen maar verder niks. Na zes weken kreeg ik wel een wat bolle buik en vlak daarna heel zwaar ongesteld, Dit was ik sinds de plaatsing niet meer geweest. Dit duurde zeker wel een week met flinke stolsels en ongemakken. Vier weken daarna had ik een lichte ongesteldheid van twee dagen. Ik weet nog dat ik dacht, wat zou het fijn zijn als het straks helemaal wegblijft! En dat deed het ook. De eerst volgende keer dat ik weer ongesteld moest worden bleef het weg, wel een wat zware buik maar verder geen klachten. Joepie!
Of toch niet? De klachten werden weer erger net zoals na de zes weken na het plaatsen. Ik had nu ook af en toe steken en met zwaar tillen voelde het erg onprettig. Omdat het niet meer gecontroleerd was en met mijn eerste ervaring in mijn achterhoofd had ik toch maar een controleafspraak gemaakt in het ziekenhuis. In de tussentijd ben ik ook nog goed ziek geweest, veel spugen en ontzettend moe.
29-11-2019
De dag van de afspraak. Mijn moeder kwam op de kinderen passen en vroeg zelfs nog voordat ik wegging, “Kan je niet zwanger zijn?” en ik nog lacherig “Nee joh, ik heb toch een spiraal!”
Maar daar lag ik, in de stoel met een arts-assistent aan de ene kant en gynaecoloog aan de andere kant. Hij kijkt op de echo… en het is stil. Ik vraag of hij de spiraal kan zien. Maar het blijft stil, ik krijg paniek, “Wat is er? Waarom zeg je niks?’”Hij draait het scherm en wijst, “Je bent zwanger en ik denk zo’n zeven weken.” In mijn hoofd had ik in die korte tijd alle rampscenario’s laten passeren behalve dat ik zwanger zou kunnen zijn.
“ZWANGER?!! Nee dat kan niet! Ik heb een spiraal!’” Ik begin te huilen en roep “Maar dit wil ik helemaal niet ,ik heb een spiraal, Ik ga niet meer bevallen, haal het er maar uit. Ik wil het niet!”
Nadat ik bedaard was en de gynaecoloog zijn tijd voor mij had genomen, hadden we een belafspraak voor die maandag daarna gemaakt. Ik zou het thuis bespreken, het laten bezinken en maandag zouden we weer contact hebben. Gelukkig kon mijn moeder mij thuis opvangen en kwam Brian snel naar huis want dit moest echt even landen.
Maar ik merkte dat ik al snel dacht of het hartje wel al klopte. Hoe zouden we dit dan moeten doen en hoe zou ik dan bevallen? Brian steunde mij in elk besluit. Ik besloot dat als het hartje zou kloppen dit kindje er had moeten zijn. Later die week hadden we een tweede consult waar nog even goed gekeken werd naar het kindje met de echo. Tot zo ver alles erop en eraan met goed kloppend hartje.
Dit had zo moeten zijn, laat dit kindje maar komen..
Uiteindelijk heeft deze zwangerschap mij veel meer gegeven dan een mooie zoon. Ik heb weer geleerd te vertrouwen in mijzelf, voelend dat ik hier iets mee moest doen om andere vrouwen te helpen. Tijdens deze zwangerschap en bevalling kwam ik voor mezelf op, wist ik wat goed was en nam ik stappen om dit te behouden.
Hij is een cadeautje in alle vormen.
Een zwangerschap is niet altijd gewenst, soms alleen in het begin en soms helemaal niet. Dit is niet iets om je voor de schamen, Je zal genoeg reden(en) hebben waarom maar om dat alleen door te moeten gaan, is lastig. Spreek je uit of zoek hulp bij een professional.
Stuur mij een berichtje op moeders@gaya.nl zodat we samen kunnen kijken hoe jij geholpen kan worden.
